Iedereen kan leren schrijven -Suzanne van Norden

1.6 • Nieuwe richtingen voor het schrijfonderwijs

Tablet en telefoon

in persoonlijke schriften of dagboekjes, al dan niet gestimuleerd door suggesties of voorbeeldgedrag van een leerkracht die ook af en toe voor zichzelf schrijft en daarvan nu en dan iets deelt. Ruimte voor wat kinderen te zeggen hebben en helemaal zelf bedenken blijft van groot belang in elke leef tijdsgroep. Daarmee bouwen we voort op de ‘vrije tekst’ die door Celestin Freinet in de jaren zestig van de vorige eeuw werd bedacht voor de klasjes boe renkinderen waaraan hij lesgaf (Freinet, 1947/2013) en die in het freinetonderwijs nog altijd een centra le plek heeft. Voor goed, eigentijds schrijfonderwijs is alleen vrij schrijven niet genoeg, zeker niet voor kinderen met een taalarme achtergrond, maar het mag ook niet ontbreken – we moeten altijd open staan voor onverwachte ideeën, vondsten en ver mogens van kinderen op schrijfgebied. Het zal hun zelfvertrouwen op schrijfgebied alleen maar verder ontwikkelen.

ductie van geschreven zinnen en goed gestructu reerde teksten. Schrijven betekent in deze tijd ook ‘ontwerpen’: nadenken over de media waarmee je je boodschap wilt overbrengen, de relatie tussen tekst, beeld en geluid bepalen en werken met lay out en andere vormgevingsaspecten. In dit boek doen we ook enkele suggesties voor werken met multimodale teksten, als lezer en als producent. ‘Vrij schrijven’ voor jezelf Tot slot staan we stil bij nog een vorm van schrij ven die je bijna zou vergeten bij alle aandacht voor onderwijs, tekstvormen en functionele schrijfvaar digheid: het vrije schrijven voor jezelf, over onder werpen die je zelf kiest, op je eigen moment, op je eigen manier. Net zoals kinderen op school vrij mogen lezen in zelfgekozen boeken, zou je in je groep ook ruimte kunnen geven voor vrij schrijven, zonder opdracht of inkadering, voor kinderen die dat willen. Dat kan op vaste momenten, al dan niet

27