Praktijkboek Broddelen - Yvonne van Zaalen

1.3 | Broddelen en definities

lijk beschrijvingen van de symptomen van de aandoening. St. Louis (1992) en Bakker (1996) merkten op dat het ontbreken van een universele consensus over de definitie van broddelen het onderzoek en de ontwikkeling van effectieve klini sche procedures heeft belemmerd. Meer recent pleitte Ward (2018) voor het ge bruik van de term ‘broddelspectrumgedrag’ ( cluttering spectrum behaviour , CSB) om te verwijzen naar het gedrag van mensen die lijden aan de symptomen van broddelen, maar geen sterk genoeg geval presenteren om te worden gediagnosti ceerd met broddelen. In Nederland gebruiken we hiervoor de term ‘broddelach tig spreken’. De internationaal aanvaarde werkdefinitie werd geformuleerd door St. Louis et al. (2007, p. 299): Broddelen is een vloeiendheidsstoornis waarbij gesprekssegmenten […] door de luisteraar meestal worden ervaren als te snel in het algemeen, te onregelmatig of beide. De segmenten met een snelle en/of onregelmatige spreeksnelheid moeten verder gepaard gaan met één of meer van de volgende: ■ buitensporige ‘normale’ niet-vloeiendheden; Terwijl St. Louis et al. (2003, 2007) een beschrijvende definitie van broddelen gebruikten, gebruikt Van Zaalen (2009) een causale definitie van broddelen. Van Zaalen (2009) definieerde broddelen als een stoornis in de vloeiendheid van het spreken waarbij een persoon niet (voldoende) in staat is om zijn/haar spreeksnelheid aan te passen aan de taalkundige en motorische eisen van het moment. Binnen fMRI identificeerden Van Zaalen et al. (2009e) een mogelijk probleem in de basale ganglia, wat in lijn is met bevindingen van Per Alm, die ook suggereert dat het probleem in snelheidsregeling zich in het systeem van de ba sale ganglia bevindt (Alm, 2011). Ward et al. (2015) vullen op basis van fMRI-on derzoek deze bewering aan met de suggestie van een neurologische link tussen broddelen en de subcorticale functionering en connectiviteit. De tijdsverschillen in broddelen worden voornamelijk waargenomen in de articulatiesnelheid, terwijl bijzonderheden in spreekritme niet konden worden vastgesteld (Bona & Kohári, 2021). Het is daarom niet langer houdbaar om brod delen een vloeiendheidstoornis te noemen. Dit wordt ook duidelijk in de huidige werkdefinitie van broddelen die in dit boek wordt gebruikt: Broddelen is een communicatiestoornis waarbij de spreker niet in staat is zijn articulatietempo aan te passen aan de semantische, syntactische, pragmati sche, morfologische en/of fonologische eisen van het moment. Dit is consis tent met de definitie van St. Louis en Schulte (2011) waarin broddelen wordt beschreven als een stoornis, waarbij de conversationele segmenten als te snel ■ overmatige coalescentie of telescopie van lettergrepen; en/of ■ abnormale pauzes, lettergreepspanning of spreekritme.

1 Historie, definitie

en verklaringsmodellen

25