Veer_Ontwerpen voor zorg en welzijn

Inleiding Een boek over ontwerpen in zorg en welzijn? Waarom?

Zo gaat het vaak. Iemand in een organisatie signaleert een knelpunt of een wens om iets te verbeteren. In de uitleg over het pro bleem doen veel mensen graag ook meteen een suggestie voor een oplossing. Want problemen moet je oplossen. Het liefst snel. Evgeny Morozov, schrijver van het boek To save everything, click here (2013), noemt deze neiging ook wel solutionism . En daarin schuilt volgens hem een gevaar. Want hoe wel het op zich mooi is dat iemand kansen ziet om iets innovatiefs te doen, is het maar de vraag of die app wel aansluit bij wat het echte probleem is. Moeten er geen andere belanghebbenden bij betrokken worden? Cliënten, patiënten? Professionals? Zij erva ren de probleemsituatie elke dag, dus heb ben ze waarschijnlijk (betere) ideeën om er iets aan te doen.

‘We hebben wat geld gekregen om aan een innovatief project te besteden. Het lijkt ons wel een aardig idee om er ons wachtlijst probleem mee aan te pakken. We zaten aan iets innovatiefs te denken, iets met een app.’ Een bestuurder van een zorg- of welzijnsorganisatie

Dat zou op zich een goed uitgangspunt zijn: ‘Niets over ons, zonder ons’, wordt in het zorg- en welzijnsdomein steeds meer gezegd. Cliënten, patiënten, burgers moeten vooral zelf kunnen bepalen hoe zij hun zorg en ondersteuning wensen of moeten daar ten minste een belangrijke stem in hebben. Patiëntgerichte zorg, eigen regie, shared decision making en zelfmanagement zijn slechts enkele uitingsvormen hiervan. En ook degenen die deze ondersteuning bieden, moeten betrokken worden. Van hen wordt verwacht dat zij uitvoering kunnen geven aan de juiste zorg of ondersteuning.

13