John Bassant en Sijtze de Roos - Methoden voor sociaal-pedagogisch hulpverleners

1

Methodiekontwikkeling indesociaal pedagogischehulpverlening– eenordening

JohnBassant

1.1 Inleiding

Professionelehulpverlenersonderscheiden zichvanniet-professionelehulp verlenersonder anderedoordat zijmethodischwerken. Zij kunnenverschil lende methoden hanteren en zijn in staat op het juiste moment de juiste methoden voor de juiste cliënten te kiezen. Dat klinkt in deze tijd vanzelf sprekend, maar dat is het allerminst. Nog niet zo heel lang geleden waren in het sociale werk en zeker in wat we nu sociaal-pedagogische hulpverle ningnoemenpersoonlijke kwaliteiten vande hulpverlener als bezieling, be trouwbaarheid en toewijding doorslaggevend. De hulpverleningwas vooral opwaardengebaseerd.Datwas een zaakvandehulpverleners envooral van de instellingen. Een ‘goede’ hulpverlenerkon zijnganggaan.Hij bepaaldede hulpverlening, de cliëntwas ‘aan zijn zorgen toevertrouwd’ enhadweinig in te brengen. De hulpverlener was, meestal als vertegenwoordiger van de in stellingwaar hij werkte, de baas van de hulpverlening enhoefde zich alleen maar voor zijnwerkgever te verantwoorden. Dat is sindseenaantal decenniadrastischveranderd.Metdeprofessiona liseringvanhetsociaalwerk(enuiteindelijkookvandesociaal-pedagogische hulpverlening) kwamvoorhet eerst de cliënt niet alsobject,maar als subject van de hulpverlening in beeld. De cliënt deed ook mee! De hulpverlening moest cliëntgericht worden en dat betekende een ingrijpende verandering. Dehulpverlenersmoestenhunhoudingvan ‘wijwetenwatgoedvooru is’ la tenvaren en aande cliënt vragenwat hij eigenlijkwilde enhoehij hetwilde. De hulpverleningbleef opwaarden gebaseerd, waarvande cliëntgerichtheid debelangrijkstewerd. Inmiddelszijnwealweereen stapverder.Degebruiktemethodenbinnen dehulpverleningmoetennamelijkookeffectief zijn,moetendoenwat zebe loven tedoen.Dezemoetendusnietalleenwetenschappelijkonderbouwden theoretisch verantwoord zijn,maar de effectiviteit vandezemethodenmoet ookbewezen zijn.

25