Praktijkgericht onderzoek in bedrijf - Jan Leen

1.3 • Redeneren en evidence-based practice

Redeneren is een vorm van onderzoeken zonder een stevige theoretische basis en het formele gebruik van onderzoeksmethoden en -technieken. Het nemen van een beslissing en het geven van een advies komen tot stand op basis van relevante argumentatie en door logisch nadenken. Als dat niet lukt, of als de bewijskracht sterker moet zijn, dan zul je (een vorm van) onderzoek moeten doen. Het is dan wel belangrijk dat je je afvraagt in welke mate je moet ‘bewijzen’ dat jouw ant woord ‘waar’ is. Mag je leunen op meningen, moeten er duidelijke aanwijzingen zijn, moet het aannemelijk worden gemaakt of moet het worden aangetoond? We hebben het hier over de hiërarchie in bewijskracht, zoals die door Barends, Ten Have, Poolman en Ubbink (2009) is uitgewerkt. Redeneren is een vorm van onderzoeken, maar heeft een beperkte bewijskracht. Praktijkgericht onderzoek heeft een sterkere bewijskracht (figuur 1.3).

Domein van de praktijk (relevantie)

• kennisbehoefte • kennisgebruik

Fase van de handelingscyclus

Volgende fase van de handelingscyclus

antwoord

vraag

De redeneercyclus

• kennisproductie • kennisproduct

bewijskracht meer minder

De onderzoekscyclus

Domein van het onderzoekend vermogen (deugdelijkheid)

Figuur 1.3 Verschil in bewijskracht tussen redeneren en onderzoeken

1.3

Redeneren en evidence-based practice

In de inleiding spraken we al over evidence-based practice (EBP) als onderdeel van onderzoekend vermogen (kennis van anderen kunnen toepassen). In het profiel van de heo-professional (Vereniging Hogescholen, 2017) wordt EBP expliciet ge noemd als een werkwijze die hij moet kunnen hanteren. EBP wordt in de bedrijfs kunde soms geduid als evidence-based management, maar de werkwijze is voor beide gelijk. EBP houdt in dat een beroepsbeoefenaar een weloverwogen besluit

25