Karim Amghar - Van radicaal naar amicaal

1 • Wat zijn polarisatie en radicalisering? r

gedaan en had enorme spijt. Tijdens het gesprek besloot hij dat hij een keer met de Jehova’s getuigen op pad wilde en dat gebeurde. Een tijd later besloot hij zelf het woord van God te gaan verspreiden als Jehova’s getui ge. Maar tijdens de kerkdienst waarbij hij in de gemeenschap zou worden opgenomen, barstte de man in tranen uit en zei: ‘Ik kan het niet. Ik voel me te schuldig! Ik moet vergeven worden door het gezin van degene die ik heb vermoord.’ De Jehova’s getuige die hem begeleidde, dezelfde die een paar maanden eerder bij hem had aangebeld, liep naar hem toe, legde zijn hand op zijn schouder en zei: ‘Ik vergeef je.’ De man draaide zich verbaasd om en zei: ‘Hoe bedoelt u?’ De Jehova’s getuige herhaalde: ‘Ik vergeef je. Ik ben de vader van diegene die je hebt vermoord. God is vergevensgezind, dus waarom wij niet?’ De hele klas moest even slikken, maar Khalid was het meest aangeslagen door het verhaal. Hij vroeg: ‘Mag ik de stick heel even terug?’ Ik vond het goed, omdat ik iets moois zag ontstaan. Khalid zei: ‘Wow … dit zet je wel even aan het denken. Want weet je, als de profeet nu had geleefd, dan zou hij het de mensen die hem beledigen ook vergeven. En als de profeet ver gevensgezind is, wie zijn wij dan om hier mensen voor te doden? Dat voelt niet oké.’ Khalids woorden kwamen nogal binnen bij zijn medeleerlingen, vooral bij diegenen die ook vrij radicale emoties hadden, zich niet gehoord voelden en niet verbonden met de rest. Het verhaal van Djordy liet Khalid de eerste stappen zetten in het deradicaliseren zonder dat een professional hoefde in te grijpen. Na het einde van de les liepen Khalid en Djordy samen de klas uit en die twee hebben elkaar de rest van het schooljaar enorm geïnspireerd en versterkt. In de klas ontstond een veilige sociale context waarin leerlingen over emoties konden praten. Hierdoor leerden ze de ver antwoordelijkheid te nemen voor hun directe eigen omgeving. De wijsheid zit in de jongeren zelf, en als docent is het dus vaak beter om niet je mening te geven, maar je vooral bezig te houden met het faciliteren van het proces.

16