Martijn Mulder - Leisure!

1.2  Cultuurafhankelijkheid van vrije tijd

betekent wel dat je bij het lezen van dit boek in je achterhoofd moet houden dat alle aannamen en analyses gebaseerd zijn op de westerse cultuur. Mensen in opkomende economieën, zoals India en China, in onderontwikkelde econo mieën, zoals in Midden-Afrika, in communistische landen, zoals Noord-Korea en Cuba, en in streng religieuze landen, zoals Saoedi-Arabië en Iran, zullen een vrijetijdsbesteding en -beleving hebben die grotendeels onvergelijkbaar is met het in Nederland en omringende landen geldende beeld van het feno meen vrije tijd. Uit verschillende onderzoeken (onder andere Brown, 1991; Chick, 1998) is gebleken dat ieder mens, in iedere cultuur in de wereld, dingen beleeft en ervaart die we kunnen omschrijven als vrijetijd. Activiteiten als sociale con tacten, muziek en dans en het (recreatieve) gebruik van alcohol en drugs zijn in alle culturen ter wereld bekend. Anderzijds blijkt ook dat slechts ongeveer tien procent van alle talen in de wereld een woord kent dat direct vertaald kan worden als leisure of vrijetijd. Het percentage talen in de wereld dat een woord kent dat recreatie betekent is overigens wel veel groter (Purrington & Hickerson, 2013). In deel 2 van dit boek gaan we uitgebreid in op wat cultuur is, beschrijven we uit welke elementen een cultuur opgebouwd is en wordt verklaard waarom cultuur van grote invloed is op vrijetijdsbesteding en -beleving. Hier geven we alvast enkele voorbeelden van verschillen in zowel het aantal uren vrije tijd (objectief) als de invulling en beleving van vrijetijd (subjectief) in verschillende culturen. Objectieve benadering Wellicht heb je de indruk dat de gemiddelde Nederlander veel en hard werkt. Wanneer we dit vergelijken met een groot aantal andere landen in de wereld, blijkt dat echter wel mee te vallen. De arbeidsparticipatie in Nederland is wel vrij hoog (relatief veel mensen hebben een baan, met name relatief veel vrou wen) maar het aantal uren per week dat al die Nederlanders bij elkaar wer ken is een stuk minder hoog. Uit een onderzoek van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) uit 2009 bleek zelfs dat de Nederlander van de 32 (vooral westerse) landen die meegenomen zijn in dat onderzoek gemiddeld de kortste werkweek heeft. De Nederlandse man werkt gemiddeld 34 uur per week en de vrouw 24 uur. Nergens is de deeltijdbaan zo populair als bij ons. Dat betekent dat we relatief veel tijd te besteden hebben aan andere activiteiten als eten, slapen en vrije tijd. Het is dan ook niet verras send dat Nederlanders die een baan hebben, relatief veel vrije tijd overhou den; meer dan vijf uur per dag (figuur 1.1). Het gemiddelde van alle 34 landen die zijn aangesloten bij de OESO ligt op iets meer dan 4,5 uur per dag. De

25