Simon C. Klein - Talentbegeleiding bij laagbegaafde jongeren

1 |  Talentontwikkeling en kwaliteiten

UIT DE PRAKTIJK Hoe de wiskundedocent me ‘wakker’ heeft gemaakt

‘Ik was een rustige, zeg maar gerust timide jongen toen ik op de basis school zat’, vertelt Rein (gefingeerde naam). ‘Ik had nauwelijks echte vrienden, geen grote ambities of dromen, had weinig zelfvertrouwen en was ook nergens écht goed in. Het was dan ook niet vreemd dat de leerkrachten en de basisschool mijn ouders het advies gaven om me naar het vmbo te laten gaan, ook al had ik wel een Cito-score van 538 punten voor de havo. De basisschool gaf het advies om naar een kleine (vmbo-)school te gaan “omdat ik er anders onder gelopen zou worden”. Misschien wel met de beste bedoelingen, misschien ook omdat ik door mijn uiterlijk gepest werd (ik was toen een beetje dik) en niet zeker in mijn schoenen stond. Ik had, zouden ze nu zeggen, zeker geen swag. Ik piekerde veel en trok me heel veel aan van wat er in de wereld gebeur de. Wel had ik een brede belangstelling en vond ik auto’s en met name (snelle) sportwagens erg boeiend. Eenmaal op het vmbo denk ik dat mensen ook naar me keken alsof er

niets van me terecht zou komen. Sterker nog, ik kan de woorden nog letterlijk herhalen waar dit uit bleek. Mensen hebben me letterlijk gezegd dat er niets van me terecht zou komen en achteraf ben ik ze daar nog dankbaar voor. Mensen die me in dit beeld bevestigden, zodat ik later alsnog kon laten zien dat ze totaal ongelijk bleken te heb ben …

misschien wel voor het eerst was er iemand die uitsprak dat ie in me geloofde en mijn kwaliteiten zag

Aan het einde van het vmbo wilde ik monteur of eigenlijk coureur wor den, maar mijn docent wiskunde zei dat hem dat geen goed idee leek. Deze zelfde docent had me eerder al uitgedaagd door te zeggen dat als ik met een 9,5 voor wiskunde kon slagen, ik van hem een ticket voor het racecircuit van Zandvoort zou krijgen. Hij had me in de afgelopen jaren in de klas gehad, en had “iets bijzonders in me gevonden”. Hij had het volste vertrouwen in me en vond dat ik wel kon slagen met minimaal een 9,5. Mijn onzekerheid en onverschilligheid werden door de overtui ging van de docent aan de kant gezet. De steun van deze docent zorg de dat ik een eerste uitdaging durfde aan te gaan. Ik ging de uitdaging natuurlijk aan; misschien wel voor het eerst was er iemand die uitsprak dat ie in me geloofde en mijn kwaliteiten zag, en ik ben zelfs geslaagd met een 10 voor wiskunde. En het bezoek aan

34 |