Interprofessioneel samenwerken in zorg, welzijn en onderwijs - Yvonne van Zaalen, Stijn Deckers, Hans Schuman

1.4 • Evidence-based practice en een holistische mensvisie

Ook op klasniveau kan gekeken worden of de aanpak van de docent of het klimaat in de klas invloed heeft op de ontwikkeling en het gedrag van de betreffende leer ling. Sluit de didactische aanpak wel goed aan bij deze leerling? Zijn de regels en routines wel helder en duidelijk voor alle leerlingen en is het klimaat in de klas wel veilig genoeg voor deze leerling en voor de medeleerlingen? We hebben het dan over thema’s waar de docent invloed op kan hebben, zoals het pedagogisch handelen, het klassenmanagement of de organisatie van het onderwijsleerproces. Wellicht heeft de docent hiervoor professionele ondersteuning en begeleiding nodig van collega’s of externe deskundigen. Het beter begrijpen van deze individuele variatie, niet alleen bij leerlingen, maar bij iedereen die op enig moment extra zorg, begeleiding en/of ondersteuning nodig heeft, gecombineerd met het opstellen van een zorg-, ondersteunings- of begeleidingsplan binnen een interprofessionele werkomgeving, vormt de kern voor het ontstaan van interprofessioneel samenwerken. Het verlenen van betere zorg en ondersteuning met als gevolg betere gezondheidsuitkomsten en meer kwaliteit van bestaan voor de individuele cliënt – dat is het uitgangspunt ge weest om interprofessioneel samenwerken te stimuleren (World Health Organi zation, 2010). Samenwerken betekent samen leren; het stimuleert professionals om hun eigen sterke kanten te benutten en verder te ontwikkelen, en om nieuwe competenties te verwerven. Personalised medicine is een van de uitkomsten van deze ontwikkeling. Persoonsgerichte zorg staat voor precies de juiste en passen de zorg/ondersteuning voor elke individuele cliënt, met een minimum aan bij werkingen, tegen minimale kosten en zo dicht mogelijk bij huis. Het holistische mensbeeld is het uitgangspunt, en persoonsgerichte zorg is het ideaal. Om dit te realiseren lijkt een transformatie nodig zoals we hiervoor hebben beschreven: richting meer en betere interprofessionele samenwerking en met meer inbreng en zeggenschap voor de mensen om wie het gaat, ook als dat jonge kinderen zijn (Schuman, 2021). In het werk van professionals zijn andere accenten noodza kelijk om dit te bereiken. De kern hiervan is een attitude die de ervaringsdes kundigheid van de cliënt centraal stelt en mogelijkheden creëert en benut zodat deze actief betrokken kan zijn bij alle beslissingen die worden genomen. Om een toekomstige generatie professionals voor te bereiden op een interprofessionele beroepspraktijk is het belangrijk dat in de opleidingen meer aandacht komt voor het verwerven van de competenties die hiervoor nodig zijn en die we verderop in het boek bespreken. Deze transformatie vraagt ook om een vernieuwing van het praktijkgerichte onderzoek en de doorwerking ervan in de beroepspraktijk.

33