Interprofessioneel samenwerken in zorg, welzijn en onderwijs - Yvonne van Zaalen, Stijn Deckers, Hans Schuman

1.2 • Waarom interprofessioneel samenwerken?

nog aan toegevoegd: ‘één regisseur’, die het overzicht heeft wie allemaal betrok ken zijn, erop toeziet dat informatie op de juiste manier gedeeld en vastgelegd wordt, en erop let dat de persoon om wie het gaat zo veel mogelijk betrokken is en de eigen stem kan laten horen bij alle beslissingen die worden genomen. Zelfredzaamheid = De capaciteit van een mens om zijn leven zelfstandig te kunnen leiden, al of niet met ondersteuning, opdat hij optimaal kan deelnemen aan de maatschappij, in

overeenstemming met zijn wensen en mogelijkheden. (Faculteit Gezondheidszorg Hogeschool Utrecht, 2015, p. 20)

1.2

Waarom interprofessioneel samenwerken?

Mensen hebben – zeker wanneer het om complexere welzijns-, onderwijs- en zorg vraagstukken gaat – behoefte aan hulp of steun op verschillende levensgebieden, waardoor de inzet vanuit meerdere professionals vanzelfsprekend en noodzakelijk is. Zo vragen gezinnen met meervoudige problemen om een eigen benadering. Ka rakteristiek voor de betrokkenen is dat hun problemen vaak de grenzen van het be staande zorg- en welzijnswerk overschrijden (Van Delden, 2009). Recentelijk ont stane lichamelijke of geestelijke beperkingen hebben vaak een negatief effect op de ervaren kwaliteit van bestaan op meerdere gebieden. Conflicten tussen ouders en kinderen kunnen samengaan met verslavingsproblematiek, onbetaalde rekeningen en afgesloten gas en elektra, kinderen die achterblijven op school, gezondheidspro blemen, en overlastgevend gedrag op straat. Van Delden (2009, p. 13) constateert: ‘Eenoudergezinnen met weinig opleiding en inkomen hebben meestal een mix van medische, opvoedkundige en praktische knelpunten. Die wisselen van omvang en urgentie, zodat de inzet van artsen, coaches en maatschappelijk werkers steeds an ders moet zijn.’ Samenhang in de aanpak van deze gecombineerde problematiek is noodzakelijk en doorslaggevend voor mogelijk succes. Sociaal werkers werken binnen diverse contexten, waar ze al met vele professio nals van verschillende disciplines te maken hebben en met wie ze dus moeten kunnen samenwerken. Die contexten zijn mogelijk al interprofessioneel van karakter – denk aan scholen, ziekenhuizen, gevangenissen, gemeenschapsruimtes, verpleeg- of ver zorgingshuizen en arbeidsbegeleidings- en religieuze organisaties (Sweifach, 2015). De Wereldgezondheidsorganisatie beschouwt het effectief en efficiënt kunnen sa menwerken van professionals als een van de grootste uitdagingen voor verbetering van de gezondheidszorg en de hulpverlening wereldwijd. Dit geldt in het bijzonder voor samenlevingen met een groeiende populatie ouderen. Nederland is daar een

21