Interprofessioneel samenwerken in zorg, welzijn en onderwijs - Yvonne van Zaalen, Stijn Deckers, Hans Schuman

1 • Interprofessioneel samenwerken

zes en voert de regie op de transformatie en communicatie hierover, en monitort de voortgang op het bereiken van de maatschappelijke doelen. Zorgaanbieders en zorgprofessionals zijn verantwoordelijk voor implementatie van passende zorg en monitoring van de uitvoering in de praktijk, de zorgverzekeraars voor de contractering en uitvoering van de verzekering en het ondersteunen van de transformatie, en toezichthouders motiveren en controleren. Welzijnsprofessio nals zijn verantwoordelijk voor de ondersteuning en begeleiding van burgers en gezinnen die vastlopen, en ondersteunen en begeleiden hen om hun leven weer op orde te krijgen, zodat zij naar vermogen kunnen meedoen. Onderwijs- en pe dagogische professionals zijn verantwoordelijk voor ondersteuning en begelei ding van kinderen en jongeren die tijdelijk of langdurig problemen ondervinden in hun onderwijsloopbaan, bijvoorbeeld ten gevolge van een kwetsbare thuissitu atie of het opgroeien in armoede. De tendens naar integrale bekostiging en de toenemende regiefunctie van zorg verzekeraars maken verdere samenwerking in de gezondheidszorg onvermij delijk (Tak, 2017). Gemeenten, die een groot aantal taken van het rijk hebben overgenomen, zorgverzekeraars en samenwerkingsverbanden passend onderwijs experimenteren met nieuwe vormen van samenwerking van professionals en or ganisaties in het medische en sociale domein en het onderwijs. Al deze veranderingen zetten de noodzaak van meer en intensiever samenwer ken tussen professionals uit verschillende disciplines opnieuw en steviger op de kaart (Van de Maat et al., 2014). De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) en Zorgverzekeraars Nederland (ZN) hebben daartoe in 2016 het initiatief geno men tot een bestuurlijke samenwerkingsagenda met drie thema’s: • Effectief samenwerken in de wijk. Samenwerking tussen huisartsenvoorziening, wijkverpleegkundige en het sociaal domein kan de zorg en ondersteuning rondom de cliënt sterk verbeteren, waardoor inwoners bijvoorbeeld langer zelfstandig kunnen blijven wonen. • De ontwikkeling van een sterke en sluitende ggz-keten. Om herstel, participatie en zelfredzaamheid te bespoedigen is een beweging van beddenreductie en ambulante zorg- en dienstverlening in de ggz in gang gezet. Meer mensen zul len dan mogelijk thuis of in een beschermde woonomgeving kunnen/moeten blijven wonen. Hiervoor is echter een sluitende ggz-keten, gericht op interpro fessionele samenwerking, noodzakelijk. • Mogelijkheden voor (gezamenlijke) preventieactiviteiten vergroten. Preventie staat hoog op de politieke en maatschappelijke agenda. Gemeenten en zorgverzeke raars streven ernaar hun afzonderlijke activiteiten op het gebied van preventie meer te verbinden en in samenhang te organiseren. Vanuit de nieuwe Jeugdwet wordt steeds meer gesproken van ‘één kind, één gezin, één plan’. Vaak wordt daar

20