Interculturele samenwerking in organisaties - Herman Blom

1 Nederland als migratiesamenleving

hier vervolgens aan de slag, bijvoorbeeld in de sector informatie- en communica- tietechnologie (ICT), in de financiële sector of bij een van de vele internationale organisaties en bedrijven die ons land telt. Weer anderen, bijvoorbeeld Syriërs, Somaliërs en Eritreeërs, zijn op de vlucht voor burgeroorlog en onderdrukking. Tot slot zijn er ook nog eens verschillen in juridische status, religie, leeftijd en een groot aantal andere kenmerken die van betekenis zijn voor de maatschappe- lijke positie van migrantengroepen. Meer verscheidenheid tussen gemeenten De verscheidenheid aan de vestigingsplaatsen neemt toe. De nieuwe migranten wonen niet in gelijke mate over het land verspreid. Dat geldt evenzeer voor de ‘klassieke’ migrantengroepen en hun kinderen. Daardoor zijn er tegenwoordig grote verschillen tussen, maar ook binnen, gemeenten. Sommige gemeenten kennen een zeer hoge verscheidenheid, andere gemeenten hebben voorname- lijk inwoners uit een specifiek herkomstland en weer andere gemeenten hebben vrijwel uitsluitend inwoners met een Nederlandse achtergrond. ‘De ene gemeente is de andere niet. In tuinbouwgemeenten, zoals Westland en Zundert, wonen bijvoorbeeld veel arbeidsmigranten uit Midden- en Oost-Europa. In voormalige in- dustriesteden als Gouda, Leerdam en Hengelo wonen juist veel “klassieke” migranten uit Turkije of Marokko, terwijl in expatgemeenten als Amstelveen, Wassenaar, Voorschoten en Wageningen veel kennismigranten wonen, bijvoorbeeld uit Azië of de Angelsaksische landen. In grensgemeenten als Kerkrade, Vaals en Baarle-Nassau wonen daarentegen veel Duitsers of Belgen terwijl weer andere gemeenten, zoals Urk, Grootegast of Staphorst, nauwelijks mensen met een migratieachtergrond huisvesten. Al deze gemeenten laten dus heel verschil- lende gezichten van verscheidenheid zien.’ (WRR, 2020, p. 30-31) De toegenomen migratieverscheidenheid drukt een stempel op de Nederland- se samenleving. Nederland is geen ‘nation of immigrants’, zoals Australië, de Verenigde Staten en Canada dat zijn. Die landen voeren al sinds jaar en dag een selectief toelatingsbeleid. Daar heeft de meerderheid van de inwoners een migra- tieachtergrond of stamt af vanmigranten. Nederland is inmiddels wel een ‘country of immigration’ (WRR, 2020). Ongeveer een op de vier inwoners is zelf in het bui- tenland geboren of heeft ten minste één ouder voor wie dat geldt.

22

Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online