Suzan Lutke - Als de muziek er al is

Voorwoord

‘Wat als de muziek er al is?’

Suzan Lutke stelt een schijnbaar onschuldige maar cruciale vraag in dit boek. Wat gebeurt er als we er niet meer van uitgaan dat de docent de leerling mu ziek moet leren maken? Wat gebeurt er als we ervan uitgaan dat het de taak is van de docent om de leerling uit te dagen zich muzikaal te ontwikkelen? Als we ervan uitgaan dat de docent een expert is in het identificeren van ontwik kelingsmogelijkheden? Een expert in het ontsluiten van een muzikale wereld waarin de leerling zich thuis kan voelen? Een expert in het uitdagen van de leerling om nieuwe horizonten te verkennen, zodat de wereld zich naar de leerling vormt en de leerling zich naar die wereld? Waarna er volgende nieuwe horizonten in het verschiet liggen? Het lijkt een onschuldige vraag, maar Suzan laat in dit boek zien wat er met muziekonderwijs gebeurd is, omdat we die vraag te lang niet gesteld hebben. Ze laat zien wat er gaat veranderen als we die vraag wél gaan stellen. En, heel belangrijk: ze laat zien welke praktische consequenties dat heeft voor degenen die dag in, dag uit ermee bezig zijn bij leerlingen de liefde voor het maken van muziek wakker te kussen. Suzan is een vrouw met een missie. Een vrouw met een tomeloze energie, een onstilbare nieuwsgierigheid en een ongelooflijk positieve instelling. Dat maakt haar bijzonder. Nog bijzonderder is dat Suzan dit koppelt aan de voort durende behoefte om na te denken: Klopt het wat ik denk, wat ik zie, wat ik voel? Wat zeggen anderen daarover? Hoe kan ik daarvan leren? Wat betekent dat voor ons? En voor mij? Dit boek is het verslag van de weg die Suzan aflegt. Die weg is vast nog niet ten einde, en wie weet waar die weg haar gaat brengen. Maar nu ligt er dit boek; misschien als een soort tussenrapportage. Een boek waarin ze ons mee neemt langs haar vragen, langs de kennis op basis waarvan ze die vragen be antwoordt en langs mogelijke antwoorden. Het prettige daaraan is: dit is een open boek. Het daagt je uit na te denken. Het zit vol met ‘aha!’-momenten. En ook – en dat is veel belangrijker – met ‘o ja?’-momenten.