Suzan Lutke - Als de muziek er al is

proloog

inmiddels 1990. Voor het eerst kwam ik in aanraking met de formele wereld van de muziek. Alles wat ik daarvoor had meegemaakt, was ‘spelen’. Nu begon de ‘opleiding’. En ik was verbijsterd. Ineens begreep ik dat muziek iets moeilijks was. Iets waarvoor je erg veel moest weten en begrijpen. Ondanks mijn gymnasiumvooropleiding had ik geen benul van akkoordprogressies, harmonische ontwikkelingen, melodi sche structuren en ritmische ingewikkeldheden. Ik wist niets van Bach of Beet hoven (haalde ze ook door elkaar). Ik begreep ook nog iets anders op het conservatorium. Namelijk dat er een hiërarchie was. De teleurstelling van mijn broer was daar een uiting van. Goede musici studeren voor uitvoerend musicus. Als je iets minder bent, kun je als docerend musicus afstuderen en als je echt niet zoveel kunt, zou schoolmuziek een optie kunnen zijn. Ik wist dat allemaal niet. Ik voelde muziek. En ik wilde met andere mensen muziek maken. Hoe kan ik anderen helpen met muziek iets te zeggen? Daarom had ik voor schoolmuziek gekozen, omdat ik daar zou leren lesgeven. Nog een herinnering, mijn lievelingsherinnering uit mijn conservatoriumtijd. Herm van der Heijden was mijn docent didactiek. Een lieve, zachtaardige man. Pianist met een groot, liefdevol hart voor jonge kinderen. In de les vertelt hij een verhaal over een vijfjarige kleuter die op een klokkenspel speelt. Een van de klankstaafjes zit niet goed en klinkt daardoor dof. Herm veranderde ter plekke in de kleuter, met het klokkenspel in zijn handen. ‘Luister, meester, dit klokkenspel is ziek.’ Het verhaal ontroerde me toen al, vooral door de betrok kenheid van Herm bij deze kleuter. Zelfs zonder dat het kind aanwezig was, voelde ik dat Hermmet zijn hele hebben en houden bij het kind was. Het kind was het uitgangspunt van alles wat hij verder deed. Zo anders was het toen ik uiteindelijk toch besloot na mijn schoolmuzie kopleiding klassiek saxofoon te gaan studeren. Ik werd aangenomen, en mijn ego werd gestreeld. Ook een echte conservatoriumopleiding lag in mijn vermo gen. Mijn eigen muziek stopte ik weg. Ik deed examen zoals je hoorde te doen met een etude, een voordrachtstuk, een modern werk en iets eigentijds. Ik speelde met mijn kwartet en studeerde af met een 7. Mijn broer was verbaasd en zei: ‘Ik dacht dat jij beter was dan een 7.’ Ik was inmiddels docent muziek op het Montessori Lyceum Herman Jor dan in Zeist. Op deze school kwam ik terug bij mijn muziek. ‘Leer mij het zelf

11