Iris Kamp, Janneke de Jong-Slagman en Peter van Duijvenboden - Jeugdliteratuur en didactiek

1  Wat is jeugdliteratuur?

Om te beginnen is dit als criterium voor vol wassenenliteratuur al niet algemeen geldig, want volwassenenliteratuur stelt lang niet altijd normen en waarden ter discussie en is lang niet altijd verontrustend. Aan de andere kant kunnen jeugdboeken zeker wel kritisch en verontrustend reflecteren op normen en waarden. Veel hedendaagse jeugdboeken beroeren wel degelijk snaren die menig le zer liever onaangeraakt zou willen laten, on der wie ook opvoeders. Floortje Zwigtmans jeugdroman Wolfsroedel uit 2002 leidde tot verontruste reacties bij ouders, maar won wel literaire prijzen als de Gouden Uil en de Zilveren Zoen (Van Enteren, 2006). Dit boek voor 13 jaar en ouder bevat passages met gedetailleerd beschreven martelingen en moordpartijen door een roversbende. Toen had Zwigtman haar trilogie Een groene bloem (2015) over de homoseksuele scene in Zwigtman is niet de enige jeugdboeken schrijver die schurende en gedurfde on derwerpen aan durft te pakken. Dat doen bijvoorbeeld ook Ted van Lieshout, Aidan Chambers, Peter Pohl, Els Beerten, Anne Provoost, Marita De Sterck, Edward van de Vendel, Imme Dros en Bart Moeyaert. Wat de romans van zulke schrijvers aantrek kelijk maakt voor jongeren, is dat de the ma’s aansluiten bij hun belevingswereld en hun nieuwsgierigheid. Thema’s als seksuele identiteit, het aangaan van (ingewikkelde) relaties met anderen en morele dilemma’s zijn onderwerpen die hen erg aanspreken. Dat geldt ook voor boeken die hun zicht bieden op (nog) onbekende werelden.

victoriaans Londen nog niet eens geschreven. In deze psychologische jeugd romans deinst zij er niet voor terug om (homo)seksuele handelingen en ge weld expliciet te beschrijven.

26