Jan Bekker en Toby Witte - Jeugdprofessionals en transformerend jeugdbeleid

1.2  Jeugd als beleidsprobleem en -vraagstuk

‘ De burgemeester van Maassluis heeft een noodbevel afgekondigd wegens aanhoudende onrust in een woonwijk. Er is een “groep jongeren” die zich schuldig maakt aan “ernstige verstoring van de openbare orde” rondom het Burgemeestersplantsoen en het Vrijheidspark. Een noodbevel houdt in dat de politie bevoegd is mensen uit de openbare ruimte weg te sturen als ze daar aanleiding voor ziet. Als iemand daar geen gehoor aan geeft, mag de politie deze persoon arresteren. Een groep jongeren veroorzaakte onrust in de wijk. Volgens een politiewoord voerder intimideerden ze buurtbewoners, maakten ze ’s nachts lawaai, reden ze met een hoge snelheid door de wijk en daagden ze mensen uit. Ook zijn er vernielingen geweest. Het gaat om een groep jongeren die de afgelopen jaren al vaker voor overlast zorgde. Vrijdag en zaterdag zijn ruiten van woningen en auto’s ingegooid, nadat er een confrontatie was geweest tussen buurtbe woners en jongeren. Iemand zou op zijn scooter gereden hebben op een plek waar dat niet was toegestaan. Later op de avond werden bij verschillende auto’s en huizen in de wijk ruiten vernield. De gemeente vreest dat de bewo ners de verstoring niet langer zullen accepteren, en verwacht “een oproerige beweging en/of ernstige wanordelijkheden dan wel vrees voor het ontstaan daarvan”. Mede daarom heeft de burgemeester een noodbevel afgekondigd.’ Bron: NRC Handelsblad, 25 september 2016 Voor een deel heeft deze overreactie te maken met het feit dat de samenleving de afgelopen decennia steeds complexer is geworden. Niet alleen qua bevol kingsgroei – Nederland is een tamelijk dichtbevolkt land – maar vooral wat be treft samenstelling van de bevolking. De stadssamenleving is drastisch aan het veranderen, je kunt gerust zeggen dat deze is ‘verkleurd’. Grote en middelgrote steden tellen binnen hun gemeentegrenzen vele tientallen nationaliteiten. Die enorme diversiteit aan nieuwe bevolkingsgroepen met hun eigen culturele ge woonten en geloofsovertuigingen brengt de nodige onzekerheden, knelpunten en soms spanningen met zich mee. De culturele contrasten zijn toegenomen. In multi-etnische grootstedelijke gebieden als Rotterdam, Amsterdam, Utrecht en Den Haag is inmiddels de helft of meer van de bevolking van allochtone af komst; meestal wonen ze in de minder aantrekkelijke wijken en buurten. Hoewel de tweede en derde generatie allochtone jongeren het qua integra tie, leren en studeren steeds beter doen, is er nog altijd sprake van een aan zienlijke achterstand op het gebied van scholing, werk en wonen. De overgrote meerderheid van deze jongeren stroomt na het basisonderwijs door naar het (v)mbo en vindt daarna moeilijk een baan. Hun uitzichtloze situatie leidt tot wantrouwen en verwarring, waardoor de kans op het afglijden naar crimina liteit en illegaliteit toeneemt. Hun vertrouwen in politiek, democratie en het oplossend vermogen van de overheid is tamelijk gering. Tot welke explosieve situaties dit kan leiden hebben we in recente jaren gezien in steden als Parijs

THEORIE

23