Sebastian Abdallah, Maike Kooijmans en Jolanda Sonneveld - Talentgericht werken met kwetsbare jongeren

Inleiding

Sociale professionals die talentgericht werken zijn erop gericht om, net zo als Meryem, via gerichte handelingen te werken aan de persoonlijke groei en maatschappelijke aansluiting van (groepen) maatschappelijk kwetsbare jongeren. Deze jongeren zijn op een of meer leefgebieden kwetsbaar, waar door ze niet goed aan hun eigen ontwikkeling kunnen werken. De inzet is De aanwezigen in het casusoverleg achten de kans zeer groot dat Hicham ver der afglijdt als er geen maatregelen genomen worden. Jongerenwerker Meryem stelt voor om Hicham uit te dagen tot deelname aan het voetbalproject in de wijk dat het jongerenwerk in samenwerking met het sportbuurtwerk heeft opgezet. Doel van het project is om jongeren te stimuleren tot positieve talent ontwikkeling, door een wereld van professioneel voetbal na te bootsen. Met voetbal als middel worden jongeren enerzijds gecoacht op discipline en proso ciaal gedrag en anderzijds krijgen ze de kans om alternatieve succeservaringen op te doen die een positief effect hebben op hun ontwikkeling. Voor de jongste jongens in de wijk wordt een aspirantenteam opgericht waar Hicham voor in aanmerking komt. (Uit: Abdallah, Kooijmans & Raven, 2013) Het verhaal van Hicham Hicham (13) woont sinds zijn geboorte in Amsterdam-West, als derde zoon in een Marokkaans gezin. Na Hicham worden nog vier kinderen geboren. De kleine arbeiderswoning biedt onvoldoende ruimte, waardoor Hicham en zijn broers veel tijd buitenshuis doorbrengen. Hicham is dagelijks te vinden op het pleintje in de wijk, naast het winkelcentrum of in het speeltuintje verderop. Kinderen, tieners en jongeren zijn er veelvuldig en op alle uren van de dag bui ten. Op school heeft Hicham het niet naar zijn zin. Na een moeizaam verloop van de basisschool, zit hij nu op het vmbo. Op straat leert Hicham dat het recht van de sterkste geldt, dat je moet opkomen voor jezelf, maar ook dat de jongens van de buurt er altijd te vinden zijn en dat er altijd wel iets te beleven is. Ze spreken hun eigen straattaal en dagen elkaar voortdurend uit met fysieke spelletjes. In de omgeving heeft hij echter niet zo’n beste reputatie, vanwege zijn wilde, roekeloze en onvoorspelbare acties. Hicham is een ‘bespreekgeval’ in het wijkteam, hij spijbelt veel. Zijn gedrag en dat van zijn straatvrienden leiden tot veel meldingen van bezorgdheid en over last. Hicham zelf vindt het echter vooral grappig. ‘We maken plezier met elkaar, gewoon lachen, weet je.’

11