Ton Lamers en Rebecca Nagel - Musiconomie

soonveel interessantergewordenvoorberoepsbeoefenaren indekunst-en cultuursector. Indeze vierdedrukkomt denieuwe regelinguitgebreid aan deorde. Inhoofdstuk5bestedenwe evenals inde vorigedruk aandacht aandeba sisregels vanarbeidsrechtelijkebescherming.Hoewel bij het terpersegaan vandezevierdedrukdoorde regeringnoggeen concreetwetsvoorstelwas ingediend, is het niet ondenkbaar dat de arbeidsrechtelijke bescherming op enkelepunten zalwordengewijzigd. Ditboek isgeschrevenals studieboekennaslagwerkvoormusici enandere artiesten. Musiconomie maakt nauwelijks onderscheid naar stijl. Voor de wetgever is ermaar ééndoelgroep, namelijk ‘artiesten’.Of iemandnuklas siek violist is, gitarist in een hardrockband, of goochelaar: dezelfde regels zijnvan toepassing. Demarkt van nu (lees: maatschappij) heeft behoefte aan goed toegeruste kunstenaars. Toerusting op alleen artistiek gebied is onvoldoende. Meer en meer wordt van uitvoerend kunstenaars verlangd dat zij aansluiting zoeken bij de markt. Van eigentijdse kunstenaars kan worden verwacht dat zij zichzelf, op enkele uitzonderingen na, onafhankelijk van anderen (lees: subsidies) kunnen handhaven. Men moet op eigen kracht een be roepspraktijk kunnen inrichten waarbinnen zowel artistiek als materieel eenbevredigendbestaankanwordenopgebouwd. Bij het runnen van zo’n moderne beroepspraktijkhoort ook enig algemeen en branchegericht be drijfseconomisch, juridisch enfiscaal inzicht. Indit boekbesprekenwede economische en juridische inrichting van de beroepspraktijk vanmusici, andere artiesten, envandocenten. Dit boek is nadrukkelijk niet bedoeld om kunstenaars om te scholen tot economenof juristen,maar omdemiddelen aan te reikenwaarmee zij op onafhankelijkewijze kunnen communicerenmet hun opdrachtgevers, werkgevers en adviseurs. Musici enartiesten Inditboek sprekenwebewustvan ‘musici enartiesten’, terwijl eenmusicus opde keper beschouwd ook artiest is. Artiesten zijnnamelijkmensendie een voor publiek waarneembare artistieke prestatie leveren. Over het al gemeen voelenmusici zich echter eigenlijk geen ‘artiest’; zij associërendit begripmet goochelaars en clowns. Een betere benaming zou ‘uitvoerend kunstenaar’ zijn,maar deze is ondermusici en artiestenniet gangbaar.De wetgever maakt geen onderscheid en gebruikt de termen ‘artiest’ en ‘uit voerendkunstenaar’willekeurig.