Piet Mooren e.a. - Verborgen talenten

Deel1 Ter inleiding

eersteontwerpennogwatkinderziektesvertonen(demachinegeeftalleenmaar tienen, of alleenmaarnullen) ishetdaneindelijkzover. Dekinderen indeklas vanMeester Pompelmoesmerktenal gauwdat er ietsniet meer zowas als vroeger.Want als zevroeger hunnagekekenwerk terugkregen, dan stondener indekantlijndeaantekeningendieMeester ermet een rode balpenhadneergeschreven, bijvoorbeeld: Jantje, Jantje, zodomben jenuook weer niet!Of: Elsje, jehebtmeer verbeeldingdan ijver!Maar inde schriftendie zenu terugkregen, stondniets vandat alles. Daar zagen zealleenkeuriggedrukte streepjes onder iedere foutdie zehaddengemaakt eneenkeuriggedrukt kruisje, samenmetdekeuriggedrukteverbetering, náástde fout. Enonderaan stonddan, ook inkeurige lettertjes, het aantal foutenendaarna volgdehet cijfer dat zehaddengehaald. (uit Meester Pompelmoes koopt eenauto vanHansAndreus, 1965, p. 32) De kinderen beginnen het door te krijgen: het is nietmeer demeester die hun huiswerknakijkt (nergensmeer vandiekwadekrassen als zehet ergbont heb- ben gemaakt), maar eenmachine. De klas zint opwraak ende vader vanErnst, eenverstrooide ingenieur,wordt ingehuurdomeenhuiswerkmachineuit tevin- den. Eenpaarweken later zeimeester Pompelmoes opeenavond tegen Joachim: ‘Ik snaper niets van. Heb ikdekinderenechtmoeilijke sommenopgegevenals huiswerk. Ikdacht: als zedehelft goedhebben, ben ikallangblij en ikwas ook niet vanplanomde cijfers te latengeldenvoor het rapport. Ikwoualleenmaar wetenhoevèr zekondenkomenmet rekenen.Maar nu laat ikdienakijkmachine deheleboel nakijkenenwat zie ik?Geenenkel kindheeft ookmaar één fout, alle kinderenhebbeneen tien! Dat kanniet. Dat is absoluut onmogelijk. Er deugt iets nietmetdenakijkmachine!’ (idem, p. 35-36) Volgens Joachim iserniksmismetdemachine; hijwil de sommenweleenszien. Meester Pompelmoes reikte Joachimde schriftenmet sommen; deGeleerdeKa ter keekde schriftendoor enbegon ineenshard te lachen. ‘OMeester,Meester Pompelmoes!’ lachtehij. ‘Diekinderenvan tegenwoordig! Die zijnwel duizendkeermoderner dandegrotemensendie zograagmodern doen! Diekinderenwetenàlles vanmodernemachines envandenieuwsteuit vindingen…’ ‘Waar heb jehet over?’ vroegMeester korzelig. ‘Daarwil ikmee zeggen, dat zehunhuiswerkdoor eenhuiswerkmachinehebben latendoen! KijktUmaar…’ (idem, p. 36-37)

18