Denny Kayser - Oplossingsgericht begeleiden

1.1 ■ Oplossingsgerichtebenadering inhetonderwijs Mensenhebbendeneigingomproblemenop te lossendooroorzaken tezoe- ken. Ook in het onderwijs is men daartoe geneigd. Wat is er gebeurd?Wie heeftwatgedaan?Waaromheb jenietzusofzogedaan?Erwordenverklarin- gengezocht,waarbij iederzozijnmeningheeftopgrondvanzijnbeeldvande situatie.Opzichbegrijpelijk,wantmensenproberenviaverklaringengreep te krijgenopdeeigen situatie. Maarde leerkracht kanookmet een rustigehoudingeengemotiveerdge- sprekje voerenmet een kind, evenmeedoenmet een spel, en daardoor de spanningvande situatieendekinderenwegnemen. Ookkanhumorworden gebruikt omde situatie teverlichten. Het vertrekpunt bij deoplossingsgerichtebenadering isdeoplossingenniet (deoorzaakvan)hetprobleem.Debenaderinggaatuitvaneenpositievevisie waarin de competenties van kinderen en hun ouders het startpunt zijn. Op gronddaarvan ishet pedagogischhandelengericht opeen interactief proces van leren waarin de relatie tussen leerkracht, kind en ouders een krachtig instrument isomdoelen tebereiken.Andersgezegd:de leerkrachtwerktniet aankinderenenouders,maarmét kinderenenouders. DeWet Primair Onderwijs van 1981 stelt de voorwaardenwaaraan het pri- mair onderwijsmoet voldoen. Algemeneuitgangspunten endoelstelling van het onderwijs (artikel 8, punten1en2) zijnondermeer: Het onderwijswordt zodanig ingericht dat de leerlingen eenononderbrokenont wikkelingsproces kunnendoorlopen. Hetwordt afgestemdopde voortgang inde ontwikkeling vande leerlingen. Het onderwijs richt zich in elk geval opde emotionele ende verstandelijke ontwik keling, enophet ontwikkelen van creativiteit, ophet verwerven vannoodzakelijke kennis en van sociale, culturele en lichamelijke vaardigheden. Inhoudelijkomvathetonderwijsonderanderekennisgebiedenvan taal, reke- nen, expressieactiviteitenenbevorderingvan sociale redzaamheidenbevor JuffrouwWillemien looptnaar enkele ruziëndekinderenbij het springtouw, pakthet touwen zegtmet eenolijke stem: ‘Een springtouw is om touwtje te springen, niet om bij ruzie temaken.’ Zepakthet touwenbindthet speels om tweekinderenheen. Debeidekinderenen deomstanders lachen. Snel haalt zehet touwerweer af engeefthet aande tweekin deren. ‘Komop, ikdoehetwel evenvoor’, zegt ze. Zemaakt eenpaar sprongenen zegtdan: ‘Ennou jullie!’

29